Logo Catalunya Diari
Logo Catalunya Diari
Logo Instagram CatalunyaDiari
Logo Messenger
Imatge que ha compartit Manu Tenorio a través de les xarxes socials després del seu ingrés hospitalari el 20 de desembre del 2019

Manu Tenorio torna a casa després d'una setmana ingressat a l'hospital

El cantant ha esclatat a plorar en recordar tot el que ha viscut aquesta darrera setmana, des que l'ingressessin per una infecció a la pell

Imatge que ha compartit Manu Tenorio a través de les xarxes socials després del seu ingrés hospitalari el 20 de desembre del 2019
Manu Tenorio torna a casa després d'haver estat ingressat | Instagram (@manu_tenorio1)

 

Manu Tenorio ha pogut tornar a casa per fi després d’una setmana ingressat a l’hospital per un greu problema de salut  que li ha fet recordar els mals moments que va viure ara fa un any quan va sofrir greus cremades per un curtcircuit que va succeir a casa seva.

Aquesta vegada, el cantant va anar a urgències de l’Hospital Sanchinarro per un dolor al turmell que ell va considerar sense importància, però que al final va resultar ser un problema greu de salut que s’havia de tractar de manera urgent i que l’ha mantingut ingressat una setmana. 

 

Una cel·lulitis, el causant de l'ingrés

Els metges li van diagnosticar una malaltia que es diu cel·lulitis, una infecció cutània molt dolorosa que pot resultar potencialment greu si no es tracta amb rapidesa, i això li va comportar l'ingrés hospitalari immediat i tot un reguitzell de proves i tractaments que atacar la infecció, tal com ha explicat el mateix cantant: «Anàlisi, intravenosos, punxades, tacs, antibiòtics, etc. No podia moure'm, no podia quasi caminar...», relatava el cantant en una publicació d'Instagram.

Per sort, el tractament ha fet l'efecte desitjat i el cantant ja es troba a casa totalment recuperat, però ha volgut compartir amb els seus seguidors com se sentia després d’haver passat uns dies tan durs a l’hospital, allunyat de la seva família. 

El fet de retrobar-se amb el seu fill, poder compartir jocs junts i explicar-li un simple conte, ha actuat com a catarsi pel cantant, que ha esclatat a plorar a causa d'un cúmul d'emocions, com l’alegria per estar de nou a casa i el record del sofriment que ha patit els darrers dies:  «M’he fet un fart de plorar durant uns 10 minuts. He plorat per tot el que he passat, i també per la consciència de sort que tenim a vegades la gran majoria de nosaltres, i no ens n’adonem».

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Por fin estoy otra vez en casa después de una semana ingresado en el hospital. El caso es que teníamos planeado un viaje muy chulo a Suiza para conocer a papá Noel. Pero el día anterior sentí un extraño dolor en el tobillo, y por si acaso fui a urgencias. Automáticamente me ingresaron, tenía una cosa muy rara que se llama celulitis ( no, es la celulitis de la que estamos acostumbrados a escuchar, es otra cosa más rara y menos común) no no una torcedura ni nada de eso eso era algo bastante más complicado.Y otra vez pinchazos, análisis, antibióticos, intravenosos, tacs, otra vez no me podía mover, otra vez apenas podía casi ni andar, hasta me costaba trabajo ducharme yo solo y mantenerme en pie... Pero en fin total como yo soy “fuerte“ pues no pasa na, palante. Esta tarde al llegar a mi casa, he visto el árbol, hemos estado jugando mi niño y yo, nos hemos hartado de querernos el y yo, ha cenado, hemos compartido nuestro cuento (momento de paz maxima)Y yo automáticamente me he metido en la cama. Y automáticamente oye, por qué no decirlo? Por que no compartirlo? Me hartado de llorar por unos diez minuto.Es solo que me han venido las sombras de lo mal que lo pasé hace ya un año y pico y me lo trague como un “valiente” , he pensado en la gente que pasa las fiestas ingresada en los hospitales, me he acordado de la gente paseando con los goteros andando como puede, del de eco de la gente rota por el dolor en un pasillo del hospital he pensado en “ joder que ya estoy en mi casa por fin” después de una semana..Y bueno, no sé si he llorado por lo mal que lo pasado, y también por la conciencia de la suerte que a veces tenemos la mayoría de nosotros y no nos damos cuenta, porque nos acostumbramos. Pero pensemos en esa gente al menos para hacernos un favor. Y bueno aquí estoy dándole las gracias a la vida.. Y esperando a mi chica, porque tenerla a ella lejos me duele muchísimo más que 7 veces lo que he pasado...Infinitamente mas. Yo realmente soy cuando somos los tres (o mínimo dos) Y obviamente no voy a terminar esta parrafada que me acabo de descargar, sin darle infinitamente las gracias al trato al cariño y a los cuidados del equipo medido del hospital de Sanchinarro.

Una publicación compartida de Manu Tenorio (@manu_tenorio1) el

El cantant ha volgut enviar així un missatge de positivisme després dels mals moments que ha travessat, i ha volgut tenir un record per tota aquella gent que ha de passar les festes de Nadal ingressada en un hospital.

També et pot interessar...